Endurvæting vísar til þess ferlis að endurheimta náttúrulegar vatnafræðilegar aðstæður í votlendi, mólendi eða öðrum vatnsmiklum vistkerfum sem hafa verið framræst eða breytt. Þetta ferli getur falið í sér mismunandi aðgerðir sem stuðla að því að halda vatni innan svæðisins.  

Mikilvægustu ráðstafanir sem hægt er að grípa til til að bleyta ferskvatnsvistkerfi eru: 

1. Lokun skurða- og frárennslisrása 

2. Aftenging virks frárennslis  

3. Hækka straumvatns / árfarvegs  

4. Endurbugðun farvegs lækjar/áa  

Hægt er að nota mismunandi aðferðir til að endurheimta votlendi (talið upp hér að ofan). Endurheimt votlendis tekur á ýmsum samfélagslegum áskorunum, þar með talið að draga úr árhifum loftslagsbreytingum og aðlögun að breyttu loftslagi, viðbúnað við hamfarahættu, vatnsstýringu og aukna líffræðilega fjölbreytni, en skilvirknin fer eftir því að hve miklu leyti náttúrulegir ferlar eru endurheimtir, stærð svæðisins sem er endurheimt, staðbundin staðsetning svæðisins miðað við flóðahættuleg svæði auk annarra eiginleika svæðisins, þar á meðal hæð lands og jarðvegseiginleikar.  

Endurvæting getur stuðlað að því að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda ef henni er beitt er á láglendi með miðlungs til hátt innihald lífræns kolefnis í jarðvegi og þannig dregið úr losun koltvísýrings frá svæðinu. Náttúrumiðaðar lausnir geta einnig aukið bindingu koltvísýrings úr andrúmsloftinu og endurheimt þannig koltvísýring á náttúrulegan hátt.  

Endurheimt votlendis getur einnig verndað svæði við neðri hluta ánna fyrir flóðum í mikilli úrkomu or ræður stærð endurheimtra svæða og landslagsaðstæðum þar um.  

Endurheimt votlendis getur einnig örvað afnitrun á svæðanna og hjálpað til við að draga úr losun nítrats í læki og strandsvæða neðan árinnar. Á heildina litið virkar afnitrun sem náttúruleg sía, fjarlægir umfram nítrat úr frárennslisvatni sem fer inn á svæðið og dregur þannig úr hættu á ofauðgun næringarefna í nálæg vistkerfi. Nítrat minnkar við afnitrun, sem er náttúrulegt ferli þar sem bakteríur breyta nítrötum (NO3-) og nítrítum (NO2-) í niturgas (N2), sem losnar út í andrúmsloftið. Þetta ferli á sér aðeins stað við loftfirrtar aðstæður, semsagt þar sem skortur er á súrefni, og vatnsmettun er því forsenda þess að þetta ferli geti átt sér stað. Lífrænt efni ætti einnig að vera til staðar í jarðveginum til að þjóna sem orkugjafi fyrir afnitrunar bakteríurnar.  Endurheimt votlendis getur einnig dregið úr jarðvegseyðingu, að því tilskildu að það feli í sér að endurheimta eiginleika náttúrulegra lækja/áa (hækka vatnsyfirborð/árfarvegi og endurbugða farveg árinnar).  

Í landbúnaðarlandslagi getur endurheimt framræst svæðis aukið vökvageymslueiginleika, sem getur verið afar hagkvæmt á þurrkatímabilum og stuðlað að sjálfbærari landbúnaði.  

Hér að neðan eru mikilvægustu ráðstafanir útskýrðar sem hægt er að gera til að endurheimta ferskvatn.  

Stíflun og lokun skurða og frárennslisrása: Þessa ráðstöfun er hægt að framkvæma með því annað hvort að grafa upp allt frárennslisrörið eða með því að klippa/ mölva rörin með hæfilegu millibili til að koma í veg fyrir vatnsrennsli. Ef frárennslisrör frá kerfum utan framkvæmdasvæðis koma fyrir er mikilvægt að tryggja að frárennslisvatnið síast dýpra en rótarsvæðið og að það seytli ekki á yfirborð landsins, þó að hið síðarnefnda hafi verið náttúruleg aðferð. Skurðir sem fyrir eru innan svæðisins ættu að vera fylltir eftir þeim endilöngum eða með hæfilegu millibili til að bleyta svæðið aftur.  

Aftenging virks frárennslis: Hægt er að aftengja með því annaðhvort að grafa allt frárennslisrörið upp eða með því að klippa/mölva rörin með hæfilegu millibili til að koma í veg fyrir vatnsrennsli. Ef frárennslisrör frá kerfum utan framkvæmdasvæðisins koma fyrir er mikilvægt að tryggja að frárennslisvatnið síist dýpra en rótarsvæðið og að það seytli ekki upp á yfirborð landsins, þó að hið síðarnefnda hafi verið náttúruleg aðferð.  

Hækkun vatnsborðs/árfarvegs: Við hækkun árfarvegs þarf að huga að samspili náttúrulegrar breiddar og dýpt árinnar til að tryggja að þessi náttúrumiðaða lausn valdi ekki of breiðum og grunnum ám. Efnið sem notað er til að hækka árfarveginn ætti að samanstanda af sandi, möl og steinum í bland til að líkja eftir sem náttúrulegustum botni árinnar þar sem inngripið er fyrirhugað.  

Endurbugðun farvegs straums/ár: Endurubugðun á farveg straumvatns ætti að fylgja almennum leiðbeiningum í flæðarfræði. Fjarlægðin milli tveggja flúða ætti að vera um það bil 5-7 sinnum breidd ótruflaðs straumvatns til að stuðla að náttúrulegri straumvirkni, setflutningi og fjölbreytileika búsvæða. Hins vegar er þetta almenn regla og ætti að skipuleggja tiltekna fjarlægð með tilliti til staðbundinna aðstæðna eins og breidd og halla árinnar, flutningsvirkni sets og staðbundnum jarðfræðilegum aðstæðum.